In 2023 zal het 150 jaar geleden zijn dat Yvonne Serruys geboren werd in Menen, en 70 jaar nadat zij overleed in Parijs. Daar trok de kunstenaar omstreeks 1900 voorgoed naartoe, na een opleiding bij schilders Emile Claus en Georges Lemmen. Ze maakte al snel de overstap naar de beeldhouwkunst en maakte hierin carrière, beginnend met statuettes en sierobjecten in glaspasta. Jaarlijks nam ze deel aan de Salons in Parijs en elders, als exposant en soms ook als jurylid. Tijdens het interbellum kreeg ze diverse internationale opdrachten voor publieke monumenten. Ze portretteerde talloze tijdgenoten en wilde met haar naakten vooral ‘la femme moderne’ weergeven – jonge, vrijgevochten vrouwen met een bobkapsel en sportief lichaam. Daarover, en over tal van andere onderwerpen, schreef zij ook, in haar brieven, dagboeken en schriftjes met ‘Pensées’.
